Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Αααααα, κρουαζιέρα θα σε πάω (ή πώς πήγαμε πρώτες διακοπές)


Διακοπές. Μέρες χαλάρωσης, ηρεμίας, ηλιοθεραπείας, άμμου ανάμεσα στα δάχτυλα και δροσερό θαλασσινό αεράκι σε κάποιο νησί, όταν ξεφεύγεις από τη πραγματικότητα...
Ή όχι. Και πότε θα πας; Και πού; Και πού θα μείνεις; Πόσες μέρες; Πού θα βγεις για φαγητό; Πόσο θα πάει το μαλλί; Πού θα βγεις; Πώς θα μετακινηθείς; Και κυρίως, με τί τελικό budget;

7 χρόνια μαζί, 5 στο ίδιο σπίτι, καιρός να πάμε διακοπές δε νομίζεις αγάπη μου;
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.
Προσωπικά (έλεγα) δεν καιγόμουν για ταξίδια και να σερνόμαστε στις παραλίες, εδώ που τα λέμε, έχουμε μία που κάνει φανταστικά τη δουλειά της στα 5' από το σπίτι. Το κενό που μας έβγαινε ήταν κι αυτό λίγο στη μέση, 22-26 Ιουλίου.
Και μιλώντας για διακοπές, το τελευταίο που θέλω είναι να μαγειρεύω/ψάχνω τι θα φάμε, μαζεύω/κάνω δουλειές και γενικώς να νιώθω πως είμαι στο σπίτι, μόνο κάπου χιλιόμετρα μακριά, πληρώνοντας το. Όχι ευχαριστώ, δε θα πάρω.

Στις all inclusive διακοπές λοιπόν, η αναζήτηση δεν έβγαζε και πολλά. Τα περισσότερα ξενοδοχεία είναι ΒΒ ή έχουν επιλογή από ένα ακόμη γεύμα και δεν περιέχουν τα ποτά/τη διασκέδαση/τις εκδρομές φυσικά, κι όλες οι άλλες επιλογές βλ. νησί-διαμονή-εισιτήρια, ήταν εκτός budget.

Ώσπου bingo! Κρουαζιέρα. 3/4 ημέρες, αναχώρηση στις 22, all inclusive, επιλογή από 2 βασικές διαδρομές, τουρ στα νησιά κι όλα αυτά 246ε το άτομο. Είπα πως είναι μέσα και τα ποτά; All inclusive baby.



Επιλέξαμε αυτή εδώ με το Olympi-άκι μας.
Μας εξυπηρετούσε καλύτερα η αναχώρηση από τον Πειραιά αλλά και τα νησιά.
Εδώ να πω πως έκλεισα καμπίνα 1.30πμ. Μετά από δύο εβδομάδες σκέψεων (για το πλοίο, τη διαδρομή αλλά και τελικά το έξοδο), δεν υπήρχαν πλέον θέσεις στις εσωτερικές καμπίνες από την ίδια την εταιρεία και προκειμένου να πληρώσουμε την 3ήμερη, βδομαδιάτικη, έστειλα τα e-mail μου αστραπή στα γραφεία που είχαν θέσεις. Δυστυχώς, έλαβα μόνο μία απάντηση κι αυτό μέρες αργότερα, αλλά το ίδιο βράδυ διαπίστωσα πως υπήρχε 24ωρο τηλέφωνο κι έτσι έκανα τη κλήση (πιστεύοντας είτε πως θα είμαι τυχερή και θα έχει διαθεσιμότητα ή ο άνθρωπος θα με βρίσει χαράματα).
Στην άλλη άκρη της γραμμής ένα πολύ εξυπηρετικό παιδί, όχι μόνο βρήκε καμπίνα αλλά και από τις σχεδόν τελευταίες, χωρίς να με στολίσει. Κατέθεσα άμεσα μια μικρή προκαταβολή και την εβδομάδα της κρουαζιέρας μαζί με την εξόφληση, λάβαμε τα εισιτήρια.

Say hello to my cruiseship friend!

Δε θα σας πω για το πακετάρισμα ή τον ύπνο μου (τον ποιόν;;;) πριν τη κρουαζιέρα. Μετά από τα γενέθλια του mr.Γ, η βαλίτσα φτιάχτηκε, με σιδέρωμα-δίπλωμα, γύρω στις 2.00-6.40πμ. 7 το πρωί είχα βάλει ξυπνητήρι. Πήγαμε με τον προαστιακό (όπου έβαψα και νύχι, αμέ), και στη συνέχεια ηλεκτρικό για λιμάνι. Οκ εδώ μας κοψοχόλιασε λίγο στη Καλλιθέα, καθώς σταματήσαμε για 10', αφού κάτι πιτσιρικάδες είχαν περάσει τις γραμμές στο Μοσχάτο, αλλά τέλος καλά φτάσαμε, πήραμε ταξί και στις 9.45πμ. ήμασταν στην πύλη 11.

11.30πμ, αναχωρήσαμε, στο κατάστρωμα με σωσίβια εκτελώντας την άσκηση ασφαλείας, (σωσίβια και λέμβοι για όλους φίλοι μου).

Και ξεκινάμε για τη Μυκονόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο φυσικά.
Μεταξύ έλλειψης ύπνου, ενθουσιασμού, συγκλονισμένοι από το μέγεθος του πλοίου (12 καταστρώματα είναι αυτά), βρεθήκαμε στη 5029 (aka το μικρό μας σπίτι στο πλοίο). Βρισκόμασταν στο 5ο κατάστρωμα σε εσωτερική καμπίνα, ακριβώς απέναντι από 1 bar και 2 lounge bars στη σειρά, οκ ιδανική θέση!


Dionyssos deck lfe!

Οι πρώτες ώρες πέρασαν λίγο αστραπή, φάγαμε μεσημεριανό στο Aegean, πήγαμε για μπάνιο στη πισίνα, ξεκίνησαν τα cocktail και βρεθήκαμε 15.15μμ. πίσω στη καμπίνα, μπάνιο και ύπνο. Ξυπνητήρι στις 16.40 για να προλάβουμε το απογευματινό τσάι στο Leda. Δε νομίζω καν να πεινούσαμε (εδώ κάναμε πατάτα και είχαμε προμηθευτεί red onion and bacon kettle chips και sour wine gummies, μαζί με ένα snickers και 7,10ε αργότερα, το δικαιολόγησα ως λιχουδιές που δεν βρίσκεις εύκολα στην Αθήνα), αλλά ξέρετε αυτή η αίσθηση του καινούργιου που σε κάνει να θέλεις να τα δοκιμάσεις όλα; Ναι, κάπως έτσι βρεθήκαμε με τα πιο φανταστικά pb&j biscuits στη ζωή μου.


Για το φαγητό θα τα πούμε σύντομα...

18.30 ήμασταν Μυκονόοοοοοοοοοοοοο (το έλεγα συνέχεια αυτό έτσι) και μεταβήκαμε στο νησί με λέμβους (το παρκάραμε στα βαθιά). Παρεπιμπτόντως δεν το λένε τυχαία, νησί των ανέμων, γιατί holy sh*t κι αν φυσούσε!



Εδώ καλά είναι να το αφήσουμε;

Εννοείται γάτες Μυκόνου

Εννοείται εκκλησάκια (που δε λειτουργούν όπως ενημερώθηκα)

AΒ, τα λόγια είναι περιττά

Σαν νησί...κάναμε τη βόλτα μας. Η τελευταία λέμβος ήταν στις 23.00 αν θυμάμαι καλά, εμείς φύγαμε περίπου στις 20.30. Κατεβήκαμε στο νησί με προορισμό τα ΑΒ. Το νιώθω το βλέμμα απορίας, αλλά θα μιλήσω γι'αυτά μια άλλη μέρα, έχουμε μια σχέση αγάπης πως να το κάνουμε, δε θα έχανα ένα μικροσκοπικό, στριμωγμένο σε παλιό σπίτι σούπερμαρκετ, που εδώ που τα λέμε θεωρώ δεύτερο σπίτι μου. Δε θέλαμε να ξεφύγουμε τόσο ώστε να χαθούμε (πολύ εύκολο στα μικρά σοκάκια του νησιού), εδώ που τα λέμε, πήραμε το μαγνητάκι μας, τα ψώνια μας, το σουβενιράκι μας και πήγαμε προς το πλοίο. Ήταν σίγουρα κοσμοπολίτικο νησί, σε σημείο too much κοσμοπολίτικο όταν φτάσαμε για εμάς.

Pro's:
  • Γραφικό νησάκι
  • Μυκονόοοοοοοοος
  • 3 ΑΒ στο νησί
  • Κατάλληλο για ρομαντικούς που τους αρέσουν οι βόλτες σε μικροσκοπικά σοκάκια.
  • Η άλλη πλευρά του νησιού αν είσαι clubάκιας
Con's:
  • Δεν είδαμε παλεκάνο
  • Κατάλληλο για ρομαντικούς που τους αρέσουν οι βόλτες σε μικροσκοπικά σοκάκια. (not us)
Μας άρεσε ως πρώτος σταθμός, κάτι διαφορετικό και σίγουρα όταν ακούς κάτι συνέχεια, θέλεις να το δεις κι από κοντά. Και πίσω στο πλοίο! Ακολούθησε φανταστικό βραδινό στο A la carte εστιατόριο του Aegean, οκ και λίγο μπουφέ στο Leda (είπαμε πρώτες ώρες στο πλοίο με all inclusive), πολλά cocktails στο Μuse, βόλτες στο πλοίο και ύπνο.


Στο πλοίο φυσικά και κουνούσε, όχι σε τρελό βαθμό μπορώ να πω, από την άλλη έπινα ακριβώς όσο χρειαζόταν για να μη νιώθω το κούνημα. ( Edgar, αγαπητέ μου barman, ακόμη μου λείπει το κόκκινο cocktail μου).

Το πρωί φτάναμε Κουσάντασι, όπου συμπεριλαμβανόταν και η εκδρομή στην Αρχαία Έφεσο. Με μια μικρή σύσκεψη, 6.15 το πρωί δε σηκωνόταν κανένας μας για πρωινό για να φύγουμε 7 παρά, οπότε κοιμηθήκαμε μέχρι τις 8.30.

Μπαρμέρηδες, κεμπάπ στις 10 το πρωί και πολλά δερμάτινα

Θέα από το πλοίο

Ήπιαμε καφεδάκι στο λιμάνι (για το wifi πήγαμε αλλά ξέρετε τώρα), πήραμε το μαγνητάκι μας, το σουβενιράκι μας μετά κάναμε τη βολτούλα μας, πήρα τα παπουτσάκια μου (οι πιο άνετες πλατφόρμες που φόρεσα ποτέ μου) και μετά μας πείσανε να πάρουμε μια μπλουζίτσα του mr.Γ, ένα τσάϊ μήλο και ποτηράκια (που λιγουρευόμουν από τη Κωνσταντινούπολη) και 5 κούτες λουκούμια.

Γυρίσαμε στο πλοίο και πήγαμε για βουτιά στην πισίνα (μαζί με μερικά cocktail). Οι περισσότεροι βρίσκονταν ακόμη στην Έφεσο, έτσι λίγοι και καλοί, τσιμπήσαμε στο Aura Grill και φάγαμε μεσημεριανό στο Aegean με καλή παρέα που συναντήσαμε τυχαία εν πλω!
Θαλασσινό δροσερό νεράκι

Το απόγευμα φτάναμε στη Πάτμο. Η αποβίβαση γινόταν κι εδώ με λέμβους αλλά υπήρχαν εισιτήρια (χωρίς χρέωση), είχαμε την 7η λέμβο έτσι αργήσαμε περίπου 1 ώρα σε σχέση με όσους είχαν προγραμματισμένες εκδρομές.

Το παρκάραμε εδώ που είχε λίγο χώρο

Θέα από τη λέμβο

Όχι που δε θα 'βρισκα

Η Μονή

Ανοιχτό μικρό εκκλησάκι με γάτα φυσικά

Το νησί είναι ιδανικό για όσους θέλουν όμορφες και ήρεμες διακοπές. Δε βρήκαμε πολλά τοπικά προϊόντα, έτσι πήραμε γλυκό κρασί (που βάζει ακόμη κι ο Πάπας στη κοινωνία) από τους Λειψούς και το μαγνητάκι μας. Ακόμη βρήκαμε κι έναν χοντρό γκρι γάτο, που αρνιόταν να φύγει από τη μέση του δρόμου αγριεμένος (φωτογραφικό ντοκουμέντο δεν υπάρχει), ο οποίος έκατσε να τον χαϊδέψουμε παρ'όλα αυτά χωρίς να μας ορμήσει (όπως φοβήθηκαν μερικοί), στη συνέχεια στήθηκε σαν προϊόν προς πώληση σ'ένα σταντ.
Στη Μονή αλλά και στο σπήλαιο δε πήγαμε δυστυχώς, όταν φτάσαμε πέσαμε σε κενό 2 ωρών του τοπικού λεωφορείου, το ταξί ήταν αρκετά ακριβό (30ε η διαδρομή) κι έτσι δεν το ρισκάραμε να μείνουμε.

Η βραδιά έκλεισε με το πρόγραμμα στο πλοίο και βραδινό στο A la carte του Aegean, όπου συνατήσαμε ένα ζευγάρι από την Αμερική, που μάλιστα είχε μόλις αρραβωνιαστεί στην Ελλάδα!

Το πρωί ξυπνήσαμε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Αν και κατεβήκαμε στο λιμάνι, δεν πήγαμε στην πόλη ούτε πήραμε κάτι. Κι οι δύο έχουμε ξαναβρεθεί στο νησί, έτσι απολαύσαμε λίγο ακόμη πισίνα.

Λιμάνι Κούλες

Η αναχώρηση όμως ήταν και η πρώτη που είδαμε από το πίσω μέρος του πλοίου. Έχει κάτι αυτό το λευκό δρομάκι που αφήνει πίσω η μηχανή, ένας γλάρος μας έκανε παρέα από το λιμάνι, πετώντας σχεδόν σαν κρεμαστός (οι προσπάθειες μου για να του ρίξω ψαράκι, μάταιες).


Leda και γλάρος

Εν πλω

Ήταν η τελευταία μας ημέρα και ο τελικός προορισμός ήταν η Σαντορίνη, όπου φτάσαμε γύρω στις 16.30. Αυτή τη φορά πήραμε το 6ο εισιτήριο για τη λέμβο αν και τελικά βρεθήκαμε στη 5η.
Τα Φηρά 

Η Φρίκη

Και μόλις φτάσαμε, αντικρίσαμε αυτό εδώ το θέαμα του τελεφερίκ. Ο mr.Γ ήταν φανερά ενθουσιασμένος, ενώ αντίθετα εγώ ΚΑΘΟΛΟΥ μάτια μου. Δεν είμαι τύπος των λουνάπαρκ, στο Allou συμμετέχω σε λιγότερα απ'ότι ένα πεντάχρονο και η αντοχή μου σε G είναι -10. Η ανάβαση πάνω σε 5 αιωρούμενα κυβάκια στον Θεό, με κενά όπου περνούν κι από ''κυματάκια'' είναι σκηνή από ταινία τρόμου. Οκ μπορεί να τα παραλέω, αλλά έπρεπε να πληρώσω κιόλας, 10ε ανέβα-κατέβα.
Το ακριανό είναι το δικό μας

Κλασσική φωτογραφία Σαντορίνης (βλ.Olympia στο βάθος)

Μη τα πολυλέμε, ανεβήκαμε αν και μ'όσους ήρθαν στις τελευταίες λέμβους. Μάτια κλειστά, σώμα σφιχτό, προσευχές από μέσα. Τι να τον κάνω...
Ντάξει ωραία ήταν, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, πήρα τελευταίο μαγνητάκι-σουβενιράκι κιόλας.

Επίσης κλασσική φωτογραφία Σαντορίνης (επίσης βλ.Olympia στο βάθος)

Ωπ γάτα εδώ;

Γάτα εδώ!

Και καμιά πίστα στο Candy crush soda saga, μη ξεχνιόμαστε


Γυρίσαμε κι από τους πρώτους πάλι στο πλοίο. Δε ξέρω, ανώμαλοι άνθρωποι είμαστε το ξέρω, αλλά κανείς μας δεν μένει με τις ώρες να κοιτάει καλντέρες και ανεμόμυλους και να ''ταξιδεύει''. Θα επισκεπτόμασταν με ενδιαφέρον το ηφαίστειο, όμως δεν γίνονται εκδρομές μετά το μεσημέρι.


Τι τραβάω για εκείνον πια..


Στην επιστροφή δε έβγαλα και τις φωτογραφίες από ψηλά στο τελεφερίκ (δεν το ξανακάνω λέμε) αλλά και μπήκαμε τελευταίοι στο πλοίο. Είχε πολύ αέρα και κατά διαστήματα μεταξύ πλοίου και λέμβου υπήρχε ΤΟ κενό (ακλόνητες θείτσες κάνανε βουτιές στον αέρα, προσωπικό πλοίου και λέμβου ρίχναν γαλλικά από μέσα τους), έτσι αφού δεν θα άλλαζαν 3' περισσότερα εν πλω, κάναμε υπομονή, τραβώντας photo.

Εδώ κάπου τελείωνε και το ταξίδι, με τα τελευταία cocktail μας, υπέροχο δείπνο στο Aegean και καλή παρέα.


Και φύγαμε για Πειραιά!

Δε φυσούσε καθόλου βρε

Τo Horizons στο βάθος που μας ξέφυγε

 Κάναμε ένα τουρνέ στα νησιά, που πιστεύω ταιριάζει ιδανικά σε κάποιον που είτε δεν έχει δει πολλές εικόνες από το Αιγαίο είτε ψάχνει το επόμενο νησί για τις διακοπές του. Κυρίως είχαμε την ασφάλεια του πλοίου για όσα μέρη δεν βρίσκαμε κάποιο ενδιαφέρον, με πολύ καλό πρόγραμμα κι εν πλω (που δεν προλάβαμε), τόσο που άνετα θα ξανακάναμε την ίδια ακριβώς κρουαζιέρα για να δούμε τα νησιά από μέσα.
Γενικά θα την ξανακάναμε για το υπέροχο προσωπικό και σέρβις. Απίστευτη εξυπηρέτηση, φιλοξενία, ενέργεια και επαγγελματικότητα.

Η Αλεξάνδρα κι ο Succur ήταν υπεύθυνοι για τον δικό μας διάδρομο και είχαμε κι εμείς τα τυχερά μας ζωάκια από πετσέτες.


Κύκνος

Ελεφαντάκι

 Από τα bar, την ομάδα ψυχαγωγίας, το προσωπικό του σπα (όπου κατάφερα επιτέλους τον mr.Γ να απολαύσει ένα πεντικιούρ χωρίς άλλες δικαιολογίες), ακόμη κι από μηχανικούς που συναντούσες αλλά κυρίως από τους σερβιτόρους και το προσωπικό των εστιατορίων.

Και μιλώντας για τα εστιατόρια...το φαγητό...αχ αυτό το φαγητό.
Όταν μας ρωτούσαν πως μας φάνηκε, απλά παραδεχόμουν πως θα μας επιστρέψουν στον Πειραιά, με σουβενίρ ένα food baby για τον καθέναν (πολύ γρήγορα έκοψα τις μερίδες σε λογικά πλαίσια, αφήνοντας τον mr.Γ ελεύθερο, άλλωστε δεν μαγείρευα εγώ! )
Υπήρχαν επιλογές για όλους, vegan, απαιτητικούς, γκουρμέ...Το πρωινό ήταν πάντα υπερβολικά πλούσιο, δε θα σας μιλήσω για το πιο αφράτο και παχύ (του σεφ του καμάρι) french toast, τι φυστικοβούτυρα, τι μαζί με μελάτο αυγουλάκι, αχ. Κάθε μέρα το μενού είχε σπεσιαλιτέ από το εκάστοτε νησί που επισκεπτόμασταν φυσικά αλλά και κάθε μέρα ολόφρεσκο ψάρι. Το fancy a la carte είχε και κάτι έξτρα από τα παράλληλα πιάτα του μπουφέ, αλλά ήταν πραγματικά το κάτι άλλο, μεσημεριανό απολαύσαμε επίσης στο Galileo. Γλυκά και φαγητά της ώρας, όπως pasta και crepe station στο Leda ήταν απλά κερασάκια στη γευστική μας παλέτα με ανάλογα cocktail.

Πατάτες βουτύρου και λαχανικά και ψάρι με σάλτσα δυόσμου

 Margarita
Απίστευτο ψάρι

Μεσημεριναό και bellini

To βλέπετε το φουσκωτό french toast έτσι;

Τυροκροκέτα με καραμελωμένα σταφύλια

Κρέμα με ζελέ λεβάντας

Πρωινό 5*

Σαλάτα Σαντορίνης

Vegan Wellighton

Cheesecake μαστίχας με καραμέλα ούζου

Carpaccio χταποδιού

Ξέρω πως έκανα τη δύσκολη για να πάμε, αλλά τη δεύτερη μέρα, ξέχασα πού είμαι και ποιά είμαι. Σουρεαλιστική αίσθηση, καθώς στο μυαλό μου είχα έναν γάμο και μια βάπτιση το Σάββατο κι όμως ήταν σαν για 3 24ώρα να βρέθηκα αλλού. Γύρισα αν όχι με γεμάτες μπαταρίες, μ'ένα ελαφρύ buzz και ένα κούνημα από έναν μικρό βραδινό nap. (δεν το έκανα επίτηδες). Ακόμη και τώρα σκέφτομαι πως πίναμε cocktail στο Selene. (οκ ήπιαμε πολύ-αν και τα δικά μου ήταν πιο πολύ χυμό με αλκοόλ παρά αλκοόλ με χυμό).
Το πλοίο για εμάς ήταν ένα υπερπολυτελές πλωτό ξενοδοχείο με κάτι έξτρα. Μας ξέφυγε το Horizons bar και η σάουνα παρ'όλα αυτά, που αφήσαμε για την επόμενη μας φορά. Το προσωπικό κι εδώ ήταν απίστευτο.
Τη Δευτέρα βρεθήκαμε στην Αθήνα κι εγώ είχα μείνει ακόμη στο περιβάλλον του πλοίου, κόσμος από αντίθετες άκρες της γης, Αυστραλία, Ή.Π.Α, Νότιο Αφρική, Σκανδιναβία, Μεξικό και Ιαπωνία, πληθώρα γλωσσών και κουλτούρων, όλοι μαζί σ'ένα τόσο δα (215μ) καραβάκι με τον ίδιο προορισμό (καλά το καταλάβατε ΓΛΩΣΣΑ δεν έβαλα μέσα, και τις τέσσερις τις ξεσκόνισα για τα καλά!).

Και το μαλλί; Πέραν της κρουαζιέρας το σύνολο ανέβηκε σχεδόν 100ε.
Στα νησιά ψωνίσαμε μόνο σουβενίρ αυστηρά καθώς καφέδες κι όλα τα υπόλοιπα υπήρχαν μέσα στο πακέτο μας εν πλω. 35ε κόστισε το πεντικιούρ του mr.Γ που ήταν το έξτρα δώρο μου για τα γενέθλια του και από τις ακριβότερες αγορές μας, οι δερμάτινες πλατφόρμες στα 17ε, που περίπου τόσα θα ξόδευα στην Αθήνα, καθώς ήταν στη λίστα μου, όμως δεν υπήρχε χρόνος.
Ρεαλιστικά, τα έξτρα, δεν ήταν καν αναγκαία. Πιστεύω πως δεν υπάρχει κάτι άλλο τόσο value for money. Κυρίως η ανησυχία μου ήταν το φαγητό στις διακοπές, που εύκολα ξεφεύγει κανείς.
Budget friendly καθώς ταξιδεύεις χωρίς ευρώ.
Πότε πάμε την επόμενη είπαμε; Έχει θέμα οινογαστρονομίας τον Οκτώβρη; Πού; Πότε;
Οκ οκ οκ. Μεσημέρι βρισκόμουν ήδη Ανθέων, το Σάββατο παντρέψαμε και βαπτίσαμε μια αξέχαστη οικογένεια, αλλά αν με ρωτήσεις για το γαμήλιο του χρόνου...

Ααααααααα, κρουαζιέρα θα μας πάμεεεε, αααααααααααα!

Εσείς;
    






Ένα μεγάλο ευχαριστώ στo pamerkouaziera.gr αλλά και την Celestyal που κάνανε τις πρώτες μας διακοπές ξεχωριστές και μοναδικές και φυσικά τον καπετάνιο μας, Στάθη Ρωμαίο, για το ταξίδι.
 Δεν λέμε αντίο, αλλά θα τα πούμε σύντομα :)


2 σχόλια:

  1. Άκου έκανες την δύσκολη για διακοπές.. Τς τς τς!!! Νομίζω ότι το ερωτεύτηκες το καραβάκι... Εύχομαι σύντομα να ξαναπατε κρουαζιέρα!!! Και πρέπει σύντομα να μας πεις για τα ΑΒ!!;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώμαλο πλάσμα είπαμε χαχαχα!
      Έχω γίνει Όπρα έτσι, λέω σε όσους δεν έχουν πάει να πάνε οπωσδήποτε! Μια κρουαζιέρα για εσένα, εσένα κι εσένα χαχαχα! Κι εγώ το εύχομαι μη πω ψέματα, αλλά τουλάχιστον του χρόνου θα την κάνουμε για βδομάδα, τι Μαλδίβες σκεφτόμουν, Olympia και ξερό ψωμί! Έρχεται ανάρτηση σίγουρα με αυτά μέσα!

      Διαγραφή